Μια φοιτήτρια με αγόρασε από έναν ανεύθυνο εκτροφέα, πιστεύοντας πως ήμουν ένα Πομεράνιαν μινιατούρα, που θα μπορούσε να με κουβαλάει στην τσάντα της. Όμως, καθώς μεγάλωνα, έγινε ξεκάθαρο ότι δεν ήμουν το μικροσκοπικό σκυλάκι που περίμενε. Τελικά με άφησε στη μητέρα της, η οποία με φρόντισε όσο μπορούσε. Δυστυχώς, μετά από δύο εγκεφαλικά επεισόδια, δεν ήταν πλέον σε θέση να με φροντίζει. Θέλοντας το καλύτερο για μένα, απευθύνθηκε στο 2nd Chance Dogs, με την ελπίδα να μου βρουν μια οικογένεια που θα με αγαπάει πραγματικά και θα καλύπτει τις ανάγκες μου.