Phoenix′s ιστορία

Είμαι η Φοίνιξ, ένα όνομα που αντανακλά την ένταση του ταξιδιού μου.

Αβέβαιη για τις φρικαλεότητες που μου συνέβησαν, ξέρω ένα πράγμα σίγουρα - βρισκόμουν στο χείλος του θανάτου όταν με βρήκε η σωτήρας μου. Φανταστείτε το εξής: μια κυρία επιστρέφει στο σπίτι από τη δουλειά της και ανακαλύπτει μια μικρή μαύρη μπάλα στη γωνία της αυλής της, που τρέμει και αιμορραγεί από πολλά σημεία του σώματός της. Αυτή η κακοποιημένη μπάλα ήμουν εγώ.

Συγκλονισμένη και ανίκανη να με αγγίξει, κατέγραψε τη σπαρακτική σκηνή σε φωτογραφίες και απευθύνθηκε επειγόντως σε μια εθελόντρια της 2ης Ευκαιρίας. Χωρίς δισταγμό, η εθελόντρια έσπευσε στο πλευρό μου, με σήκωσε ψηλά με δάκρυα να τρέχουν, ψιθυρίζοντας απεγνωσμένα στο αυτί μου: "Σε παρακαλώ, μην πεθάνεις... σε παρακαλώ, μην πεθάνεις".

Το ταξίδι προς την επιβίωση ξεκίνησε στο κτηνιατρείο, όπου εργάστηκαν ακούραστα για να καταπολεμήσουν τη δυσοσμία της σήψης, του πύου και του ξεραμένου αίματος. Ένα μπάνιο με φαρμακευτικά προϊόντα, αντιβιοτικά, βιταμίνες και σταγόνες έγιναν η σανίδα σωτηρίας μου. Οι μέρες περνούσαν με αβεβαιότητα, με τον κτηνίατρο να μην είναι σίγουρος αν θα τα κατάφερνα. Η μυρωδιά του θανάτου παρέμενε, και για να με σώσουν, έπρεπε να μου ακρωτηριάσουν την ουρά λόγω προχωρημένης σηψαιμίας.

Έδωσαν μάχη για να σώσουν το πόδι μου ενάντια σε φαινομενικά ανυπέρβλητες πιθανότητες - η σάρκα και τα οστά ήταν ορατά μέσα από την ανοιχτή πληγή. Οι καθημερινές επισκέψεις, ο σχολαστικός καθαρισμός και η επίδεση των πληγών απέδωσαν καρπούς όταν μου είπαν ότι το σώσαμε. Η ελπίδα άναψε μέσα μου, ονειρευόμουν μια οικογένεια, αγάπη και μια απέραντη αυλή για να τρέχω και να παίζω με άλλα σκυλιά.

Η διασώστρια και οι κτηνίατροι υποψιάζονται μια ζοφερή προέλευση της κατάστασής μου - με πέταξαν από ένα κινούμενο αυτοκίνητο ή με έσυραν πίσω από ένα. Οι πληγές, το πύον, η κακοποιημένη πατούσα και η σπασμένη ουρά δεν άφηναν περιθώρια για ελπιδοφόρες εικασίες.

Βρέθηκα με το μισό αναμενόμενο βάρος μου, μολυσμένη με τσιμπούρια και ψύλλους, αναιμική, με μολύνσεις στα αυτιά και στα μάτια. Σε εκείνη την αυλή, ανήμπορη να κουνηθώ, ακόμα απορούν πώς τα κατάφερα. Για να πω την αλήθεια, ούτε εγώ ξέρω. Ήξερα μόνο ότι ήταν η τελευταία μου προσπάθεια να κρατηθώ στη ζωή.

Χαρακτήρας & Τεμπεραμέντο

Μπορεί να είμαι λίγο ντροπαλή με τους ανθρώπους, ίσως επειδή μου θυμίζουν το δύσκολο παρελθόν που έχω περάσει. Ωστόσο, όταν πρόκειται για σκύλους, αναδύεται μια διαφορετική πλευρά του εαυτού μου - γίνομαι ανέμελη, παιχνιδιάρα και γεμάτη ζωή. Είναι με τους σκύλους συντρόφους μου που αναδεικνύω πραγματικά τον αυθεντικό μου εαυτό.

Ιδανικό σπίτι για Phoenix

Οραματίζομαι το ιδανικό σπίτι για μένα ως ένα ήρεμο περιβάλλον, χωρίς υπερβολικό θόρυβο και πολλούς ανθρώπους. Μια οικογένεια που κατανοεί πραγματικά το παρελθόν μου και μου παρέχει το χώρο και το χρόνο για να ανακαλύψω ξανά τον εαυτό μου θα ήταν τέλεια. Η ύπαρξη άλλων σκύλων γύρω μου θα με διευκόλυνε να ανοιχτώ και να νιώσω πιο άνετα.